"Μεγάλα" βάσανα

"Τι σου είναι η ζωή;;;Ένα τίποτα είναι!"
Συνηθίζει να λέει η αδελφή μου Ελένη.Ώρες ώρες είν' η αλήθεια, οτί συμφωνώ μαζί της, όταν σπάνια, θυμάμαι αυτή τη φράση.Η Ελένη φυσικά το λέει γι πλάκα.Κι εγώ πλάκα σας κάνω τώρα οτί συμφωνώ μαζί της κάποιες φορές κι οτί θυμάμαι, τάχα μου, τα λόγια αυτά κάποιες φορές κι οτί η Ελένη ""συνηθίζει να το λέει.Η Ελένη το λέει μια φορά στους 4-5 μήνες κι αν.Κι εγώ σπάνια των σπανίων το θυμάμαι.Εγώ το θυμάμαι 2 φορές στους 4-5 μηνές.Μία όταν μας το λέει η Ελένη και άλλη μία που το θυμάμαι από μόνη μου.Εγώ τώρα που σκεφτόμουν πως ν' αρχίσω αυτή μου την ανάρτηση, μου ήρθε στο μυαλό η λέξη "Ζωή".Και ήταν αυτή, απ' τις σπάνιες φορές που θυμήθηκα αυτή τη φράση.Κι ίσως από 'δω και στο εξής να τη θυμάμαι πιο συχνά.Δηλαδή σχεδόν...             "Συχνά-Πυκνά" που λέμε.Ας περάσουμε όμως στο "Κυρίως πιάτο" ή "Κυρίως γεύμα" ή ακόμα καλύτερα στο "Κυρίως θέμα":
  Είπαμε οτί θα σας πω για τα βασανάκια μου.Όχι για τις φράσεις που "συνηθίζει" να λέει η αδελφή μου.Επειδή θα γίνω πολύ βαρετή αν τα βάλω μες στη μέση του κειμένου, θα φτιάξω μια λίστα μ' αυτά:

                                      ΤΑ ΒΑΣΑΝΑΚΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ
1.Τα ατέλειωτα μαθήματα
2.Το σχολείο
Εδώ τελειώνουν τα μεγάλα κι αρχίζουν τα μικρά
Διάφορα προσωπικά ζητήματα.-

                                             Κατερίνα
                                            10 χρονών